Полем iду,каня вяду,разлiлaся лужа.Сватай мяне ,казачэнькa ,люблю цябе дужа.Хоць ты сватай,хоць не сватай,толькi не цурайся,каб жа словa не прапала,што са мной кахауся.-Ой, кахауся не смяяуся,думау цябе брацi,цераз злыя варажэнькi мушу пакiдацi.Ой,каб жа ты дзяучыненька,была багаценька,узяу бы цябе за ручэньку и павеу да баценька.Ой,каб жа ты дзяучыненька,копу грошай мала,ты б са мною, дзяучыненька, пад вянцом стаяла.
-Ой,кaб жа я, казачэнька,была багаценька,наплявала б на цябе я i на твайго баценька.Ой,каб жа я,казачэнька,копу грошай мала,я б такiмi жанiхамi хату падмятала.
